23 juni
Als tweede vandaag komt Tilde binnen.
Het is nog steeds vroeg op deze warme dag.
Ik besluit terwijl ik met haar klets toch nog even koffie voor mezelf te zetten.
Tilde is een bekende van me.
We praten even over mijn kinderen in thuisonderwijs.
Al eerder gaf ze aan echt klaar te zijn voor een sessie en ook hier bij het koffieapparaat is dat duidelijk.
Ze begint direct te benoemen wat ze in zichzelf en in haar dagelijks leven ervaart en wat getransformeerd mag worden.
Ze omschrijft het gevoel in haar lijf.
Het heeft te maken met bij een groep horen, maar ook weer helemaal niet.
Het heeft te maken met de vraag of de massa mee komt.
Ze kijkt het nieuws om te zien of er al een omslag in het nieuws is.
Eigenlijk dus om te zien of de meute van de mensen al omgaat naar het zien van de verborgen agenda.
We lopen met onze drankjes naar mijn driehoekige sessie – kamertje.
Ik ervaar direct een energie in de ruimte, maar ik besluit me er later op af te stemmen.
Ik reken eerst in de hoek van mijn aantekenpapier haar medicijnwiel – creatiewiel uit.
Deels ken ik haar wiel uit het hoofd.
Deels heb ik het ook al gehoord in het korte gesprek wat we hadden.
Ze heeft een dikke vette drie in het midden van haar wiel staan.
En dan met twee 4-en en twee 5-en er omheen.
Alles draait om creatie in de groep.
Creatie vanuit communicatie aan de groep.
En een leven opbouwen door te spelen in een groep.
Het thema hangt heel duidelijk en helder in de lucht.
Wat later in de sessie pas letterlijk gezegd wordt, deel ik hier alvast;
“ik kan niet creëren wat er gecreëerd moet worden”
En het is voelbaar dat de groep daar de aanleiding voor is.
Maar welke groep?
Weet dat een gezin of een familie ook een groep is.
Ze gaat op de bank liggen.
Ik stem me af op de energie die aanwezig is bij ons in de ruimte.
Ik vraag aan Tilde als je opa hier een plek in deze ruimte heeft, waar zou jij dan zeggen dat hij staat?
Ze wijst precies de plek aan waar ik hem waar neem.
Ik vraag hem ons een indruk te geven van zijn overlijden.
Hij begint direct over het geen afscheid hebben kunnen nemen van zijn vrouw.
Het leven was nog niet klaar.
Het besef neemt toe dat hij geen levend lichaam meer heeft in deze realiteit.
We gaan de tijdlijn van zijn leven rustig na.
We komen aan bij 16; “ik wil helemaal geen boer worden”.
Hij/opa voelt dat zijn leraar medelijden met hem heeft, dat daar zijn schoolcarrière eindigt.
Het zinnetje wat erbij hoort als ik bij deze leraar ben, is “dan ben ík weg”.
Hij is tweede zoon dus de boerderij waarop hij geboren is, kan hij niet over nemen.
Zijn moeder heeft op een gegeven moment een boerderij voor hem geregeld.
Opa wordt zich via Tilde bewust van hij het feit dat hij geen boer wilde worden.
Hij heeft wat hij echt wilde, onderdrukt door de beslissing te nemen om dan een hele goede boer te gaan worden.
Hij besluit een hereboer te worden met een mooie vrouw en een mooie auto.
Hij kan het verlangen om geen boer te willen worden en geen boer te willen zijn effectief onderdrukken en wegstoppen.
Opa is geen verdrietig man in zijn leven.
Toch blijft er een sluimerend gevoel dat het “ik” er eigenlijk niet is. “Ik ben niet belangrijk.”
Alsof er alleen maar familie is. Terwijl er ook de zin is;
“Ik kan me eigenlijk niet verbinden met mijn familie.”
We reizen verder terug over de tijdlijn van opa’s leven.
We komen aan op een moment dat opa in de wieg ligt.
Zijn wieg staat op de boerderij die zijn opa zelf heeft opgebouwd.
Via het opbouwen van deze boerderij heeft opa zijn bestaansrecht opgeëist en die van zijn familie.
Het blijft bijzonder hoeveel je op kan vragen aan informatie als iemand in trans is.
Tilde de dame die op de bank ligt is meer dan gefocust op onderliggende energievelden.
Er kan dan zo veel heldere waarheid omhoogkomen.
Dat is voor mij Loes, het mooiste van dit werk.
De motivatie om iedere keer weer naast iemand te gaan zitten die meer dan 1,5uur zijn ogen gesloten heeft om hem of haar meer helderheid te geven.
In de wieg ervaart opa direct dat hij “maar” tweede zoon is.
Het draait niet helemaal om hem.
De opvolger is al geboren.
Toch is opa’s energie daar om hem wel bij de groep te halen.
Hij hoort wel mee te doen en mee te gaan in dit geheel.
Deze baby heeft verbinding met autonomie en op zichzelf staan al vanuit zijn essentie.
Dat is de voorouder (opa) duidelijk, maar daar schuilt ook gevaar in.
Hij moet bij de groep blijven want dat is beter en veiliger.
Een goede reden om eens verder op de tijdlijn terug te reizen.
Het belang dat iemand bij de groep (familie) blijft, is ergens begonnen.
Dat dat een rol speelt bij een baby die pas in de wieg op de boerderij ligt is het gevolg.
De oorzaak ligt verder terug.
Het ligt niet eens bij de opa van deze baby in de wieg.
Als we helemaal naar de angel kunnen gaan.
Deze eruit kunnen halen zal het een opluchting zijn in het hier en nu voor Tilde.
Ook voor opa die na zijn dood zijn leven nog niet geheel heeft kunnen afsluiten.
Een andere ervaring als man dient zich aan.
Voelbaar niet in Nederland.
Mijn vermoeden is Frankrijk.
Dit wordt aan het eind van de sessie bij het glaasje water door Tilde bevestigd.
Hij is op zichzelf in tijden van grote onrust en gruwelijkheden.
Al snel begint hij over wat vrouwen en kinderen wordt aangedaan.
“Het gaat om de grond, ze willen de grond”
Er ontvouwt zich een verhaal waarin de man getuige is van gruwelijkheden.
Tien vrouwen en kinderen worden misbruikt en mishandelt tot de dood.
Net voordat het gebeurt staat hij oog in oog met de tien slachtoffers en met de daders.
De tien paar ogen van de slachtoffers smeken hem om iets te doen.
Maar hij doet niets.
Hij had iets kunnen doen.
Of toch niet.
Vertwijfeling en verwarring.
Hij is jong.
Nog een leven voor zich met het trauma van een toeschouwer.
Hij beslist dat dit nooit meer mag gebeuren.
In die zin dat dit nooit mag gebeuren met iemand van zijn tribe, zijn groep zijn familie.
Hij stapt er stevig in, in zijn leven.
Hij geeft aan hoe zijn zaad (nazaten) stevig weer hoe ze bescherming kunnen scheppen.
Binnen een bepaald kader blijven.
Bepaalde waarden zodat iedereen bij elkaar blijft en er dus bescherming is.
Dit duurt tot 2022 voort.
De man erkent dat het vanuit het trauma is ontstaan.
Hij vindt een bepaalde manier van autonomie opeisen.
Hij leeft over het toeschouwers drama heen.
Hij stap OVER het trauma heen en OVERleeft.
Niet afhankelijk zijn, maar stevig staan en bouwen.
Dit is precies de energie die Tilde, in haar de getallen op haar creatiewiel laat zien.
In gesprek komt hij er zelf achter dat hij met die energie volledig over het trauma is heen gestapt.
In die zin dat de emotie ervan niet is geuit.
Hij kan toegeven dat hij zijn gehele leven de tien paar slachtofferogen heeft gezien.
Onbewust, want het is weggedrukt door heel veel te gaan doen.
“Zullen we er nu eens naar toegaan?”, vraag ik
Dat is lastig.
Tilde herkent daar ook het patroon van haar vader in.
Uiteindelijk komen er tranen.
Hij sterft in mooie kleding.
Hij heeft aanzien opgebouwd dat refereert weer naar de opa van Tilde.
Dat is ook gedaan om de tribe, de groep en de familie veilig te houden.
Aanzien = veiligheid.
Er komen nog meer tranen.
Voorzichtig wordt de paniek in het lijf toe gelaten.
Er ontstaat wat meer ontspanning op de borst.
Een nare ervaring kan verwerkt worden als de emotie wordt toegelaten.
En als er kwartjes vallen over hoe de nare ervaring samenhangt met het verleden.
Met heel veel aanmoediging worden de beelden van het trauma iets meer toegelaten.
Hij kan kijken naar de daders en zegt:
“Ik zie intens donkerte, ze zijn losgekoppeld”
Ik vraag door en het blijkt te gaan over dat ze zijn losgekoppeld van de bron / van God/ van ziel.
“Maar ik koppel ook los.”
We praten over hoe de situatie geweest was als hij zich niet had losgekoppeld.
“Dan had ik wel iets kunnen doen. Of misschien was ik er in zijn geheel helemaal niet bij geweest.”
Deze voorouder wordt zich bewust van hoe belangrijk het is om gekoppeld te blijven.
Hij heeft zich van uit zelfbescherming ook losgekoppeld.
Dat hij juist door het loskoppelen mee werkt aan het scheppen van een nare ervaring, snapt hij.
Het borstgebied gaat iets meer open.
Het gebied wat eerst pijnlijk en naar voelde in Tilde’s lijf gaat iets meer open.
Beiden mannen krijgen nog het woord waarna Tilde haar eigen lichaam weer helemaal in bezit neemt.
Dit trauma van toeschouwer zijn met daarin ook daderschap en slachtofferschap opnieuw toelaten is het pad van de held wandelen.
Eeuwenoude conclusies kunnen opnieuw gezien worden.
Conclusies en daarmee overtuigingen kunnen veranderen.
Er komen dan nieuwe mogelijkheden voor Tilde in het leven.
Tilde heeft verlangens naar een nieuwe liefdevollere en mooiere wereld.
Ze heeft vanuit haar ziel een rol in het opbouwen van de nieuwe wereld.
Haar voorouders moeten daarin recht achter haar staan.
Haar overleden voorouders waren nog losgekoppeld.
Vanuit hun visie en hun ervaringen voor het behoud van bestaansrecht van de eigen tribe.
Zonder dat ze het doorhadden en zonder dat Tilde het doorhad trapten ze op de rem van haar bezielde creaties.
Heel veel dank Tilde, voor je vertrouwen in mij.
Ik ben dankbaar dat ik dit vanuit de medicinale kracht die ik belichaam met jou heb mogen ervaren.
Warme Groet
Loes
PS Ik gebruik jouw helderverhaal graag om andere mensen ook te helpen op hun heldenpad via facebook en via mijn site www.medicineloes.com.
Vind het je het goed dat ik daar jouw verhaal deel?
Er zijn al ingesproken berichten via whatsapp heen en weer gegaan en dan nog deze reactie:
Ha lieve Loes,
Diepe dank je wel nogmaals.
Mooie inzichten. Die mogen gaan integreren komende tijd. Voel dat dat nog niet helemaal als vanzelf gebeurt. Deze tekst zal ik regelmatig lezen. Dat gaat vast helpen.
Delen mag hoor!
Met lieve groet!
Tilde