Als tweede dame van de dag komt er een zelfbewuste dame ons (fluister) huis binnen.

Direct laat ze haar zachte kracht zien in wat ze zegt.

Ze gunt zichzelf een praktijk.

In het begeleiden van traumaverwerking is ze goed.

Ze komt kracht ophalen om hier in door te stappen. 

 

In het wiel wat ik na aanleiding van haar geboortedatum voor haar uitreken is dat te zien dat ze een healer is.

Ik zie dat in de 8, die ze in het hart van haar wiel heeft staan.

 

Ook de twee 12 – en vallen direct op.

Ze zeggen me dat ze hier op aarde alles behoort te benoemen wat er te benoemen is en afronding gaat scheppen met name op de thema’s in haar mannelijke voorouderlijn.

 

Ik zeg haar ook na aanleiding van een verhaal wat ze eerder vertelde over ervaringen met schoonfamilie en met haar eigen moeder, dat ze pas gelukkig kan zijn in een eigen praktijk als ze woede kan toe staan.

Ook dat zie ik in haar creatiewiel.

Ik vertel haar dat ze anders altijd het gevoel zal gaan hebben dat zij heel hard aan het werk is voor de heling van de ander.

 

Ik vraag haar of het voor past als we als ingang voor deze sessie nemen dat haar heilige woede vrij mag komen.

Dat is de woede die niet komt vanuit trauma; onverwerkte ervaringen, maar de woede die vanuit moeder aarde komt omdat er iets gebeurt energetisch, in woorden of daden, wat echt niet kan.

 

Iets waardoor grenzen en verantwoordelijkheden worden overschreden.

Het is de woede die zo authentiek is dat er niets tegen in te brengen is.

Het is de woede die energievelden kloppend houdt.

 

Ze vindt het een goed idee.

Maar voordat ze op de bank gaat liggen, vertelt ze me dat ze de laatste medicine morning in de jaartraining zo geraakt was door het seksuele misbruik verhaal wat een mede – deelnemer.

 

Ze zegt daar is ook iets mee.

Liggend gaat haar aandacht al snel naar haar keel.

 

Daar zit iets. Er zijn sensaties.

We laten de sensaties er zijn.

 

We moedigen de sensaties aan.

Wetende dat ze een verhaal te vertellen hebben.

 

We zijn er een tijdje mee.

Dan vraag ik haar: Als deze sensaties verbonden zijn met je vader of met je moeder, met je moeder of met je vader met wie zijn ze dan het meest verbonden?

 

Haar vader antwoord ze gelijk.

Als je papa een plek in deze kamer zou moeten geven, kun je hem dan eens aanwijzen met je ogen dicht?; is mijn volgende vraag.

 

Ze wijst vlak naast haar.

Een plek waar ik hem ook al had waargenomen.

 

Ik begin vader vragen te stellen en ik nodig Inge uit haar vader via haar stem te laten antwoorden.

Papa begint direct te vertellen hoe trots hij is op zijn gezin.

 

Hij heeft het ze nooit kunnen zeggen (vandaar de keel die dicht voelde) “Ik was veel aan het schreeuwen in ons gezin om aandacht.

Ik kon mezelf niet begrenzen en daarom kon ik geen aandacht geven aan mijn gezin (Inge en de anderen)” 

 

Als kind moest papa veel wachten tot mama klaar was met het helpen van klanten in de melkwinkel.

“Mama, ik ben je tot last” Mama, ik ben je tot last” Mama, ik ben je tot last.

 

Terwijl de vier jarigen jongen zich klein maakt op zijn bed.

Hij kan ook niet, niet naar mama in de winkel toe gaan.

 

Hij heeft soms toch aandacht nodig als kind.

We gaan nog verder terug in de tijd voorbij de vier jaar… helemaal terug in de buik.

 

Ook daar klinkt de zin; Mama, ik ben je tot last.

We reizen helemaal naar de eerste celdeling.

Ik vraag hem contact te maken met het moment dat zijn lichaam geconcept is en vooral de vrijpartij die daarmee verbonden is.

 

Dat is moeilijk.

Inge voelt het me; “Ze wil geen gemeenschap” zegt Inge.

 

Papa is het daar mee eens.

Ik, Loes voel direct dat dat niet met deze situatie verbonden is maar dat het van verder terugkomt.

 

Ook Inge beaamt dit.

Het gaat om misbruik en na even aandringen spreekt ze over seksueel misbruik.

Inge krijgt direct beelden te zien.

 

Oma begint een antwoord via Inge te geven.

Het was vanaf haar 8^ste tot en met haar 16^de en het is heeft minstens tien keer plaatsgevonden.

Tranen stromen.

 

Dit is nog nooit uitgesproken.

Oma heeft zo hard gewerkt om dit nooit uit te spreken.

 

Dit is nog nooit gezegd.

Nee, de woede die oma er in heeft gevoeld is nog nooit toe gelaten.

 

Er is nooit iets begrenst tegenover de dader.

Een man, een bekende.

 

Hij zei dat als er ooit iets over naar buiten wordt gebracht hij het hele gezin kapot zou maken.

Papa beseft dat de eerste cellen van dit leven al gevuld waren met dit drama.

 

Hij beseft ook dat hij in een omgeving van trauma is opgegroeid.

Hij beseft dat hij daarom nooit zichzelf en zijn eigen potentieel heeft gevoeld.

 

De frustratie in zijn leven ging daarom.

Ook Ik maak jullie hele gezin kapot dreunde in het gezin waar hij in opgroeide en in het gezin wat hij vervolgens zelf had door.

 

Er vallen kwartjes bij Inge.

Ze beseft waarom ze nooit boos werd op haar moeder en vader en waarom ze zo hard gewerkt heeft de afgelopen jaren om een breuk in haar schoonfamilie te voorkomen.

 

Tranen stromen. Van opluchting.

Niet alleen bij Inge op live bij me op de bank, maar ook bij de onzichtbare papa en oma.

 

Inge en ik wisselen uit dat dit het eerste laagje van de ui van heling is en dat er nog meer kan gaan volgen de komende tijd.

Ze lacht me terwijl ze gaat zitten, blij toe.

 

Dit was wat ze nodig had.

Helemaal in lijn met haar verlangen om een praktijk in traumabegeleiding te starten.

Ze hoeft ook niet langer schuld te dragen. Ze mag er zijn.

 

Ze gaat in deze sessie door drie lagen heen:

 

Ten eerste, de toeschouwersrol,

Ten tweede, het slachtofferschap, 

Ten derde, het daderschap,

Door door deze drie lagen heen te bewegen gaat ze de dramadriehoek voorbij.

 

Ze zet een stevige stap op het pad van de held.

Zo bij mij op de bank.

Ik, Loes voel me dankbaar voor mijn medicinale kracht en mijn taak hier op aarde.

Inge, Ik voel me dankbaar voor jouw vertrouwen in mij. 

Met jouw toestemming plaats ik dit verhaal graag op medicineloes.com en deel ik het van daaruit op facebook.

Ik hoor het graag

Warme Groet

Loes 

 

Reactie van Inge op haar getypte helderverhaal later in de mail:

“Hoi Loes,

Op de eerste plaats bedankt voor het op papier zetten van mijn heldenverhaal.

Het was voor mij een indrukwekkende ervaring die ik tevens als mooi en verhelderend heb ervaren.

Niet wetend dat medicinale kracht zo kan werken…ik heb dit hele weekend nog een wow gevoel en deze behandeling voelt echt voor mij als een cadeau! Ook hier heel veel dank voor Loes.

Je mag Loes mijn verhaal delen op medicineloes.com en verder delen op facebook.

Een lieve groet,

Inge”